Danuta Krauze (z domu Pleban) pseudonim „Niuśka”, od 27 lipca 1944 roku przynależy do II plutonu II kompanii „Parasola” jako sanitariuszka. Wprowadzona do kompanii przez Roberta Krauze, pseudonim „Żak”.

Urodzona 11 listopada 1925 roku w Zawierciu.

Ukończyła żeńską szkołę podstawową i gimnazjum  imienia Walickiej, znajdującą się przy ulicy Kruczej. Pobierała korepetycje w mieszkaniu u Zosi Zawadzkiej. Kontynuowała naukę w wynajętym lokalu w szkole im. Królowej Jadwigi na Placu Trzech Krzyży. Od 1940 roku uczęszczała do liceum handlowego na Bagateli 12. Maturę, na którą składały się przedmioty zawodowe i ogólnokształcące, zdawała na Bagateli 15.

W szkole nawiązała kontakt z Szarymi Szeregami, które prowadziły szkolenia sanitarne i wojskowe oraz akcje pomocy społecznej. Aktywnie uczestniczyła w działalności harcerskiej. Do konspiracji wprowadziła ją Danka Kaczyńska. Stworzyła ona zastęp żeński, który składał się z 7 dziewcząt. Zastęp znajdował się przy 23 męskiej drużynie harcerskiej, która weszła potem w skład „Parasola”. Dziewczęta zajmowały się Małym Sabotażem, brały udział w kolportażu prasy, oblewały kwasem Niemców wychodzących z kina (akcje te były niebezpieczne i często wiązały się z poparzeniem), rozlepiały plakaty na mieście, brały udział w pomocniczych pracach dla chłopców przygotowujących akcje zbrojne, gromadziły materiały opatrunkowe oraz brały udział w szkoleniach sanitarnych.

Posłuchaj nagrania wspomnień Danuty Krauze o Powstaniu Warszawskim

Przed Powstaniem Danuta Krauze została wcielona do II kompanii „Parasola” jako sanitariuszka, ponieważ miała za sobą przeszkolenie sanitarne. Następnie została przydzielona do sanitariatu z „Akne”. Danuta Krauze dołączyła do ewakuowanej ludności, została wywieziona do Pruszkowa, następnie do obozów pracy w Stargardzie i Berlinie. Po koniec wojny udało się jej uciec z Berlina do Poznania.

Po wojnie wyjechała do Szczecina. Uczęszczała tam na studia, których jednak nie ukończyła, ponieważ egzaminujący profesor został zwolniony. Będąc w Szczecinie, zapisała się do kombatanckiej organizacji ZBOWID-u (Związku Bojowników o Wolność i Demokrację). Po wojnie nie doznała represji związanych z uczestnictwem w Powstaniu Warszawskim.