Budynek konserwatorium ul. Okólnik 1 (Śródmieście – Powiśle). Tutaj zostali zakwaterowani żołnierze, dowództwo i sanitariat „Parasola” bezpośrednio po ewakuacji ze Starego Miasta od 1 do 5 września 1944 r. kiedy odeszli na Powiśle Czerniakowskie.

Ujęcie ul. Ordynackiej w kierunku wschodnim. Po lewej Dom Miłosierdzia i kaplica sióstr św. Wincentego a Paulo (szarytek) przy Ordynackiej 4 oraz zniszczona zabudowa pod Ordynackiej 6.

Na wprost w tle konserwatorium muzyczne u zbiegu z ul. Okólnik, które stało się przejściową kwaterą „Parasola” w czasie pobytu w Śródmieściu.

(Fotografia ze zbiorów Muzeum Powstania Warszawskiego)

 

Relacja Stanisława Jastrzębskiego ps. „Kopeć”, II pluton, 2. kompania:

„Zarządziłem wymarsz na Okólnik, gdzie dobrnęliśmy bez żadnych przeszkód. Teraz za dnia zobaczyliśmy Śródmieście. Tylko gdzieniegdzie jakiś dom uszkodzony, młodzież z biało-czerwonymi opaskami, parami, grupami bądź pojedynczo przechadza się po Nowym Świecie jak po promenadzie.

Na Okólniku zajęliśmy kilka dużych sal wykładowych. W niektórych stały fortepiany, były stoliki i ławki, oczywiście nie było łóżek. Zaczęliśmy organizować jakieś spanie, chłopcy wyciągnęli skądś sienniki, które ułożyliśmy w salach.

Niebawem bezpośrednio z kanałów przyszła na Okólnik druga grupa lżej rannych z „Jeremim” (Jerzy Zborowski) na czele. Poinformował nas o sytuacji na Starówce, gdzie zostały jeszcze nieliczne grupy osłaniające akcję ewakuacyjną kanałami do Śródmieścia”.

S. Jastrzębski, Zaczęło się pod Arsenałem, Warszawa 1988, s. 284 – 285.