Stanisław Wojciech Leopold, kpr. pchor., ppor., ps. „Rafał”.

Urodzony 9 stycznia 1918 r. w Dziektarzewie, zginął 25 sierpnia 1944 r. w czasie walk w rejonie ul. Bielańskiej (Pałacyk Radziwiłłów).

Pochodził z rodziny ziemiańskiej ojciec Stanisław, Małgorzata z domu Romocka. Uczył się w Prywatnym Gimnazjum Męskim Zgromadzenia Kupców m. Łodzi, absolwent SGH w Warszawie w 1938 r.

Początki pracy konspiracyjnej w 1940 r., współzałożyciel „Petu”. Jesienią 1942 r. wychowankowie „Petu” przeszli do Grup Szturmowych Szarych Szeregów, „Rafał” trafił do Kwatery Głównej „Pasieki”. Elew III turnusu kursu Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola”.

Przeniesiony na własną prośbę do „Pegaza”, zastąpił w marcu 1944 r. „Alego” na stanowisku dowódcy I plutonu. Po przekształceniu w batalion dowódca 1. kompanii.

Akcje bojowe (okres konspiracji):

Dowódca akcji Koppe 11 lipca 1944 r. likwidacji SS-Obergruppenführera Wilhelma Koppe (nieudana), ranny w czasie odwrotu w potyczce pod Udorzem.

W Powstaniu Warszawskim brał udział w walkach na Cmentarzu Kalwińskim (Wola) i rejonie ul. Długiej, Nalewki i Ogrodu Krasińskich (Starówka).

Odznaczony: Krzyż Virtuti Militari V klasy (pośmiertnie), Krzyż Walecznych.