Wojciech Świątkowski pseudonim „Korczak”; sierżant podchorąży, Służba Moto Batalionu AK „Parasol”, z-ca dowódcy 1. kompanii (Stare Miasto).

Urodził się 12 września 1922 r. w Warszawie. Ojciec Zygmunt był rolnikiem z wykształcenia, matka Jadwiga z domu Cydzik. W 1931 r. poszedł do szkoły powszechnej, wcześniej uczył się w domu. Dalej uczył się w gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie. W 1935 r. przystąpił do harcerstwa.

W konspiracji od 1940 r.,„Korczak” na początku wojny dołączył do oddziału (w  Tajnej Armii Polskiej) mjr. Jana Włodarkiewicza. Była to 1 kompania karabinów maszynowych, więc wszyscy byli szkoleni jako strzelcy. Elew konspiracyjnej Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty (kpr.podch.), od 1944 r. instruktor w Szkole Niższych Dowódców. Od 10 maja 1944 r. szef Służby Moto „Parasola”.

Akcje w okresie konspiracji:

a) akcja „Płochocin” (wysadzenie pociągu urlopowego Wehrmachtu),

b) akcja „Koppe” (grupa ubezpieczenia).

Powstanie Warszawskie:

Posłuchaj relacji Wojciecha Świątkowskiego z walk powstańczych i jego losów powojennych

Do „Parasola” dołączył dopiero 3 sierpnia, od 5 sierpnia w 1 kompanii. Po śmierci „Rafała” od 25 sierpnia 1944 r. zastępca dowódcy 1. kompanii. Ranny w czasie próby przebicia do Śródmieścia 30/31 sierpnia 1944 r., ewakuowany kanałami trafił do szpitala, gdzie przebywał do końca Powstania. Po kapitulacji w obozie Stalagu IVB Zetheim.

Losy powojenne:

Po powrocie do Polski podjął studia na Wydziale Architektury Uniwersytetu Warszawskiego. Aresztowany w styczniu 1949 r. i skazany na 15 lat więzienia. Zwolniony w lutym 1955 r. Po wyjściu z więzienia ukończył studia i pracował jako architekt.

Obecnie jest członkiem kapituły nagrody im. Jana Włodarkiewicza „Anody”.

Odznaczony Krzyżem Zasługi z Mieczami (za całość służby, czerwiec 1944 r.).